Adieu kuisheidsspier.

Hij heeft het niet gered en is gisteren door Noordanus onder narcose verwijderd. Hij heeft inderdaad voor veel pijn en koorts gezorgd en nu maar hopen dat dit nu is verholpen. Gisteravond en vannacht wel vreselijk veel pijn gehad waar geen pijnmedicatie tegenop kon. Vanmorgen is Chris gekomen omdat we een afspraak hadden met Noordanus over wat hij precies heeft gedaan en hoe we verder gaan. Hij heeft uitgelegd dat hij dat deel van de spier wat in de wond gelegd was en wat doorgetunneld was in mijn lies , heeft verwijderd. Hij heeft de boel schoongespoeld en een nieuwe drain geplaatst. De huidlap doet het goed. Nu is het de bedoeling dat eerst deze week elke dag gespoeld wordt, de pijn onder controle en mijn algehele toestand is gestabiliseerd. Voorlopig geen chirurgische ingrepen en geen vacpomp. Als dat goed gaat zal de pijn ook steeds minder worden. Dan kan ik ook over naar huis gaan denken. Dat wel met thuiszorg en hulp van familie en vrienden. Een bed in de huiskamer en een heerlijke tuinstoel daar kan ik van gaan dromen.

Toch niet gelukt

Noordanus heeft vanochtend de ingelegde spier beoordeeld en besloten die weer te verwijderen. Dit ondanks de toespraak van Netty Blankenstein richting de spier. Ik vond dat zo leuk dat ik die jullie niet wil onthouden.

Bovenste beste spier, je bent een spier van Wil Spaans. Spieren van Wil zijn van superkwaliteit: ze kunnen in koud water zwemmen, tegen de wind in fietsen en daarbij nog prima hardlopen. Dus jij, beste kuisheidsspier, moet toch echt wel in staat zijn een beetje behoorlijk een wond dicht te laten groeien! Doe je best groei, stofzuiger als de beste Nilfisk van de wereld, en laat Wil van je genieten, ze verdient het.

Helaas heeft deze toespraak dus niet geholpen, heeft het laten afweten de sufferd. Nu zorgt hij voor de koorts en levert een grote bijdrage aan de pijn. Morgen gaat hij eruit. Noordanus wil dan eerst afwachten of de andere stofzuiger het in z'n eentje kan trekken. Dus weer afwachten in onzekerheid. Weet iemand nog een leuke mop of kom anders een mooi liedje zingen of toneelstukje doen. Zaterdagavond 40 graden koorts en vreselijke pijn. Zondag ochtend weer koorts en pijnvrij. Chris heeft me weer lekker gewassen en Sietske is geweest. s'Middags een onverwachte verrassing want Piet en Rob kwamen op bezoek. Een fijne dag maar in de avond kwam weer de koorts maar dit keer niet zo hoog maar 38.1. Vannacht wakker geworden van de pijn en voelde mijn ellende. Nu lig ik weer lekker gewassen zonder koorts en pijn in mijn bed. Ik mag er vandaag weer uit met de fysio maar weet niet of ik wel op mijn benen kan staan want die kan ik niet voelen.

Toch niet hopeloos ?

Een dienstdoende plastisch chirurg is zojuist komen kijken naar de wond. Zij vond dat de spier er vitaal bij lag en was helemaal niet negatief. Volgens haar nog alle kans dat het wel gaat werken. Nu hou ik me daar maar aan vast en wacht het oordeel van de meester af op maandagmorgen. De koorts is gezakt door de antibiotica en voel me lichamelijk wat beter.

Stofzuiger kapot

Een vreselijke teleurstelling dat geconstateerd is dat de omleiding van de spier uit mijn bovenbeen niet werkt. Voor dat deel van de operatie kan je zeggen dat het mislukt is. Het enige positieve is dat het stukje huid wat van mijn bil in de wond is geplaatst het wel goed doet en ook zijn werk als stofzuiger heeft opgepakt. Dit is niet voldoende om de wond tot bovenin te reinigen. Ook was de pijnstilling de laatste 2 dagen niet in orde. Volgens het protocol zou de epiduraalpomp op een lagere stand moeten staan. Als dat werd geprobeerd kreeg ik weer pijn. w.s ook omdat de wond weer ontstoken raakte. Na een goed gesprek met iemand van de anesthesie mag hij gewoon op standje 14 blijven zolang als het goed gaat. Gisteren hoge koorts tot 39.4 en voelde me heel erg beroerd. Een waterijsje en een ventilator waren niet voldoende om te koelen en is er nog een ijspack uit de vriezer gehaald. De zaalarts heeft gisteravond naar de wond gekeken en die zag er niet goed uit. Hij heeft contact opgenomen met de chirurg. Na overleg heb ik antibiotica gekregen en de afspraak dat de chirurg zaterdag komt kijken. Nu maar weer afwachten tot wanneer nog? Ik ben erg boos en verdrietig en kan alleen maar huilen.
Ik heb veel afleiding nodig, brieven, mails, telefoon en bezoek om me op te beuren.

5 dagen bedrust

Dat valt tegen zeg. Weer helemaal afhankelijk en maar zorgen dat ik niet ga doorliggen. De pijn was tot op een paar uur geleden nog steeds niet goed onder controle. Vannacht was het helemaal goed en heb ik aan een stuk door geslapen. Ik werd wakker en mijn hele onderlijf kon ik niet meer voelen en bewegen. Dat scheelde wel met de wondcontrole want Noordanus heeft er nog behoorlijk aan zitten rommelen. Ik ben hier wel een bijzonderheid want er is steeds veel bekijks. Vanochtend stonden ze met een stuk of 7 om mij heen het kunstwerk van Noordanus te bekijken. De anesthesie verpleegkundige kwam om te overleggen over de stand van de epiduraalpomp. Omdat het beter is dat ik kan bewegen dacht hij dat de stand wel een stukje lager kon. Maar dat heb ik geweten, weer veel pijn en de pomp is teruggezet naar de oorspronkelijke stand. Toch was niet niet afdoende en hebben ze het nog een keer opgespoten, met als gevolg weer lekker verdoofd maar ook bewegingloos. Toch maar even laten zo want de pijn is anders niet te harden. Ik ga zo lekker slapen en hoop dat dat net zo gaat als afgelopen nacht.

Bami

s,Morgens mag je een keuze menu samenstellen wat je s,avonds gaat eten. Om half 5 uur gebracht en om 6 uur weer opgehaald. Als je niet kan kiezen krijg je een saai algemeen menu, zoals worteltjes met aardappel puree en een stooflapje. Ik ga meestal voor de nasi of bami als die te kiezen zijn. De avond dat ik pas om half 10 geholpen werd bij schoonmaken van de wond liep ik die bami mis en kreeg een paar droge boterhammen na een hele dag nuchter. Een enorme teleurstelling. Gisteren stond weer de bami op het menu maar zou ik ruimschoots terug zijn. Ik was om half 10 gepland. Ik kreeg een ruggeprik en weer een nieuw infuus, de 8ste geloof ik en werd om kwart over 10 de OK binnen gereden. Behoorlijk zenuwachtig, dit was toch wel weer even andere koek dan alleen een pompwissel. Een OK vol met belangstellenden want deze ingreep komt hier niet vaak voor. Wel weer lekker gauw in slaap. Ik werd om 3 uur pas weer wakker op de vercouver, ze waren dus behoorlijk lang met me bezig geweest. Je mag pas weer naar je eigen appartementje als de pijn onder controle is. En dat duurde nogal even, het was ook erg druk op de vercouver. Dr Noordanus mijn nieuwe held, de plastisch chirurg, kwam me vertellen wat ze hebben gedaan. Uit mijn rechter bovenbeen hebben ze de kuisheidsspier gehaald en binnendoor getunneld naar de wond. Daar heeft hij hem als een opgerold sardientje in de holte vast gemaakt. Daarnaast een huidlapje van mijn linkerbil ingevouwen aan een kant van de wond en dat vast gehecht. Die beide delen moeten nu als twee stofzuigers aan het werk op de wond te helpen schoonhouden zodat die kan genezen en dichtgroeien. Nou een heel verhaal maar ondertussen lig ik toch weer behoorlijk aan mijn bed gekluisterd en mag daar zeker een dag of 5 niet meer vanaf. Een grote snee aan de binnenkant van mijn dijbeen. Geen loopjes achter de rolstoel en niet wassen bij de wastafel. Toen mijn pijn onder controle was bleek het al half 6 te zijn. Het zal me toch niet weer gebeuren dat ik mijn bami misloop ? Ik werd om kwart voor 6 opgehaald de zuster heeft op mijn verzoek naar de voedingsafdeling gebeld dat ze mijn maaltijd op mijn kamer niet zouden weghalen. Dat lukte dus maar op het nippertje want de maaltijd was al beloofd aan een zuster, en kon dus toch genieten van mijn bami. Een prachtig boeket bloemen van Janneke en John op mijn tafeltje.

6 weken al

Gisteren was het precies 6 weken geleden dat ik hier ben opgenomen. Dat is een hele zomervakantie lang. Maar goed het eind is in zicht. Morgen de operatie die ervoor moet zorgen dat mijn wond zichzelf geneest. Vanavond komt de plastisch chirurg uitleggen wat hij precies gaat doen. Ik zal dan ook mijn vragen kunnen stellen. Straks komen Ada en Peter en die nemen mama nog mee. Ada is jarig en zullen we hier met elkaar een taartje eten. Gisteren zijn Jiri en Marie geweest en heb ik een stukje gelopen. In de avond kwam ook nog Sietske en toen heb ik dezelfde afstand nog een keer herhaald. Ik weet niet of ik nog zo kan lopen na de operatie van morgen. In elk geval een litteken en pijnlijke spieren denk ik. Ik zie er toch wel een beetje tegenop.

Langzaam wordt het Lente

Gisteren de laatste pompwissel gehad. De pomp die er nu zit gaat er dinsdag af en dan blijft de wond open. Geen slangen meer van de pomp en de catheter. Ik voel me verder aardig goed. De pijn is te harden met af en toe een spuitje morfine naast de pillen die ik aldoor al slik. Vandaag is Netty, Willeke en Chris met Jeanne geweest. Ik kan nog steeds niet lezen omdat ik me niet kan concentreren, w.s komt dat van al die narcose. Ik hoop dat dinsdag de laatste keer zal zijn. Ik kan de lente van hieruit niet zien maar wel voelen.

Stukken beter

Gisterochtend in overleg met de annesthesie besloten te stoppen met de morfinepomp. Dat was even wennen omdat ik de zekerheid van altijd voldoende pijnmedicatie bij de hand te hebben moest loslaten. Maar het valt erg mee, ik kan nu gewoon met de pillen en eventueel een spuitje de pijn goed aan. Ook voel ik mij stukken beter sinds de pompwissel van gisteren. De wond zag er weer beter uit en volgens de dokter gaat alles volgens planning. Ik heb gister al 2 keer gewandeld. Vannacht aan een stuk door geslapen en vanochtend mezelf bij de wastafel gewassen. Heerlijk om mijn haar weer schoon te hebben. Vandaag is mijn moeder op bezoek geweest die zelf ook helemaal niet goed is. Marja heeft het zo georganiseerd dat ze haar heeft opgehaald en weggebracht. Met Marja nog even door de gang gewandeld.

Weekend

Gisteren en vandaag een beetje van het zelfde. De ochtend stond in het teken van lekker gewassen worden door Chris met aansluitend een wandelingetje. Je zou dat moeten ziet Chris met de infuuspaal en ik achter de rollator met de pomp en de katheterzak in het mandje in slow motion. Gisteren weer een nieuw infuus geprikt op mijn rechterhand voor alleen de antibiotica want dat mag niet door dezelfde lijn als de morfine. Vanmiddag is mijn linker infuus weer gesneuveld. Die laat ik morgenochtend wel weer door de annesthesie prikken voor de pompwissel. Gisteren in dr v d Ven nog geweest en hebben de planning nog eens besproken. Hij zei ook dat bij de laatste pompwissel de wond duidelijk een heel stuk verbeterd is. Maandag en donderdag dus nog een keer een pompwissel en dan op 23 maart wordt de plastiek gedaan.

Van woensdagmiddag tot vrijdag ochtend

Allereerst wil ik vermelden dat ik sinds vandaag mijn blog weer op mijn laptopje kan schrijven dankzij de inspanningen van Chris die voor een Dongel heeft gezorgd. Het heeft wel heel wat tijd gekost om samen met de juiste persoon van KPN alles voor elkaar te krijgen maar het is uiteindelijk gelukt wat ik erg fijn vind. Nu over woensdagmiddag. Zoals ik al had geschreven voelde ik me woensdag erg verdrietig en heb veel liggen huilen, ik zag alles erg somber in en huilde om alles. De dokter kwam me vertellen dat ik 2 zakjes bloed zou krijgen en dat daarvoor een nieuw infuus geprikt moest worden. Weer in tranen en vroeg of er dan in elk geval een goeie prikker mocht komen.Ze zei dat ik dat met de verpleging moest regelen. Dat deed ik en gelukkig was er een lieve zuster met begrip voor mijn gemoedstoestand, die de anesthesie gebeld heeft. Daar kwam even later een lieve vrouw die me al kende van de keren dat ik op de OK was geweest. Ze ging op mijn bed zitten en nam de tijd om even te praten, ik kon mijn verhaal aan haar kwijt en ze was een en al begrip. Ze zette met gemak een nieuw infuus aan mijn linkerhand met de bedoeling dat als het bloed was ingelopen alles van mijn rechterhand weer werd over gezet naar mijn linker. Ik was zo blij met haar, vroeg hoe ze heette en ze zei Elsie, mevrouw Spaans. Waarop ik zei mijn naam is Wil. Door mijn verdriet te laten zien heb ik mensen geroerd en lieve reacties gehad, zo zei de schoonmaakster tegen me dat ze elke dag voor mij bidt. De nacht van woensdag op donderdag kreeg ik een ander slaapmiddel waardoor ik de hele nacht heerlijk heb kunnen doorslapen. Ik was dus donderdagochtend lekker fris toen ik naar de OK ging. Na afloop heeft de zaalarts me de planning voor de komende tijd verteld. Volgende week op maandag en donderdag nog een pompwissel en de dinsdag daarna zal de plastiek gedaan worden. Dat is de ingreep met de spier (kuisheidsspier) die in de wond gelegd gaat worden. Ik ben blij te weten waar ik aan toe ben waardoor het niet meer zo uitzichtsloos lijkt. Ik heb me de rest van de dag super gevoeld. Ik zal in dit traject veel vaker ups en downs hebben. Vannacht heb ik ook weer lekker geslapen maar werd wel wakker met duizelingen, een beetje opgeblazen gezicht en een beginnende ontsteking bij mijn nieuwe infuus. Alles aan de dokter gemeld en die was niet verontrust. Wel zou het kunnen zijn dat al dat liggen oorzaak zou kunnen zijn van mijn duizeligheid. Het zou goed zijn om meer te bewegen en te lopen. Vorige week heb ik al een keer een kwartier gefietst met de bedfiets ( zie foto ) en ga dat ook oppakken. Aan de lengte van dit stuk kan je zien dat het schrijven met de laptop toch een stuk makkelijker gaat dan met de iPhone.

Mijn wond en ik.

Mijn wond zit alweer 2 dagen ingepakt in plastic plakfolie en ik weet niet hoe het ermee staat, misschien gaat het stiekem erg goed, maar....?
Met mij gaat het minder. Het begon gisteren dat mijn 5de infuusje, ik was er zo zuinig op, sneuvelde door een stomme zuster. Ik ben nogal moeilijk te prikken. De zaalarts heeft het 2 keer geprobeerd en moest toen assistentie vragen bij de eerste hulp waar ze goeie prikkers hebben. Het is de 3de keer wel gelukt maar nu zit dat kreng weer in mijn linkerhand en wel zo dat ik hem niet kan buigen. Nu ben ik weer erg afhankelijk met wassen en stomazorg. Dat ging zo lekker zelf. Vannacht weer erg slecht geslapen en liggen piekeren of alles wel goed komt. Vanochtend zijn de dijken weer doorgebroken en ik voel me de hele dag vreselijk verdrietig.

Duidelijk vooruitgang.

Vandaag is de wond weer schoongemaakt en dr v d Ven is erg tevreden. De wond was duidelijk een stuk vooruitgegaan. Donderdag wordt dit nog een keer gedaan en dan komt ook de plastisch chirurg meekijken. Daarna wordt de operatie gepland waarbij de spier in de wond wordt gelegd. Ook merk ik vandaag alweer minder pijn heb, dat geeft een heel goed gevoel.

Al 4 weken in het ziekenhuis

In plaats van de verwachte 10 is het nu al 28 dagen. Een hele tijd en ik reliseer me dat ik er al aardig in begin te berusten dat het nog langer gaat duren. Toen we dit met v d Ven bespraken hebben we al gezegd dat ik dan wat meer moet kunnen doen om verveling te voorkomen. In elk geval wilde ik er een tafel bij omdat ik te weinig ruimte heb voor de dingen die binnen handbereik moeten liggen. Nu heb ik aan de ene kant van mijn bed een kastje met een laadje en een uittrektafeltje voor het eten. Aan de andere kant een tafel met boeken en tijdschriften en de grote laptop. Hier kan ik dvd's op kijken en de bedoeling is ook op internet. Chris is gisteren uren bezig geweest d.m.v een dongel van de KPN dat voor elkaar te krijgen maar het is niet zo simpel als ze voorspiegelen, en de klantenservice niet erg aanspreekbaar, uren aan de telefoon maar het zou maandag worden opgelost? Verder ziet mijn kamertje er heel gezellig uit met wel 50 kaartjes en een foto van mijn kinderen, allemaal met punaizes in de muur tegenover me want op het prikbord achter mijn bed kan ik ze niet zien. Nu heeft Chris gisteren ook de grote lijst met de foto van onze 6 kinderen opgehangen en daarvoor een schroef inn de muur gdedraaid. Ik denk niet dat het mag maar gewoon gedaan. Nu is het wel een heel persoonlijk kamer geworden waar ik het nog een paar weken moet uithouden. Morgen gaat de pomp nog een keer gewisseld worden.

Voetmassage in stereo

Met Marja en Linde een paar gezellige uurtjes beleefd. Marja mijn zus en Linde mijn schoonzus. Ze hebben mijn voeten tegelijkertijd gemasseerd, Marja eerst links en Linde rechts en na een half uurtje wisselen. Wat een verwennerij.
Vandaag stond weer in het teken van de pompwissel. Ik raak al aardig bedreven in het hele ritueel. Zonder op mijn status te kijken weten ze mijn naam. Dr v d Ven vond dat diep in de wond al duidelijk verbetering te zien is, eindelijk een positief geluid.
Ik heb wel veel morfine moeten gebruiken omdat het erg pijnlijk was. Daardoor viel ik tijdens het bezoek van Anneke (van het werk) en van Mieke en Anneke van de triatlonvereniging, in slaap. Dat hebben ze voor lief genomen. Vanavond kwam die lieve Sietske nog, met openbaar vervoer. In de avond doet ze er erg lang over. Ik ga ermee stoppen want ik maak erg veel foutjes vanwege de dope. Mijn Iphone valt geregeld in slaap. Welterusten!

Gesprek met dr v d Ven

Gisteravond hebben Chris en ik een uitgebreid gesprek gehad met dr v d Ven over het te volgen beleid en de verwachtingen. A.s. vrijdag zal de pomp weer gewisseld gaan worden en de wond beoordeeld. Na de laatste keer is wel duidelijk dat het herstel niet zo snel gaat en daarom moeilijk in te schatten hoe vaak dit nog moet gebeuren. De pomp blijft per keer 3 tot 4 dagen zitten. Pas als de wond helemaal schoon is wordt een operatie gepland die dr v d Ven samen met de plastisch chirurg gaat uitvoeren. Er wordt dat een spier met een reepje huid uit mijn bovenbeen gehaald welke vervolgens in de wond wordt gelegd. Dit weefsel is goed doorbloed en krachtig genoeg om een goede bodem te vormen waarop zich nieuw weefsel kan gaan vormen wat ervoor zorgt dat de wond zich gaat sluiten. Als de operatie met de spier is gedaan zou ik mogelijk na een week naar huis mogen als ik de zorg thuis heb kunnen regelen. Al met al wordt duidelijk dat ik hier nog wel een paar weken ben. Als alles goed komt is dat wel te overbruggen, het is een fijn ziekenhuis en de verzorging is erg goed. Ik ga met de fysiotherapie oefeningen op bed doen om toch wat aan mijn conditie te kunnen werken. Ik kan verder alleen maar op bed liggen. Straks komt Linde op bezoek en daarna Marja, gezellig.

Nieuwe vac pomp

Omdat het plaatsen van de pomp onder narcose gebeurt moest ik gisteren nuchter zijn. Omdat ik op de spoedlijst stond kunnen ze niet lang van te voren zeggen wanneer ik aan de beurt ben. Aan het eind van de ochtend hadden ze gezegd dat ik om 4 uur geholpen zou worden. Om 5 uur werd al duidelijk dat het uitliep. Om 6 uur werd ik gehaald en werd me duidelijk dat ik dus de warme maaltijd zou missen. Jammer, want ik verheugde me op de bami. In de voorbereidingsruimte van de OK werd me verteld dat er veel grote operaties tussen gekomen waren en het nog wel tot 7 uur zou duren. Dr v d Ven kwam me vertellen dat hij vanwege de tijd een collega had gevraagd mijn operatie over te nemen, volgens hem ook een zeer deskundige arts wat betreft dit soort wonden. Om 7 uur ging er nog een appendix me voor (foutje in de planning). Honger en dorst! Uiteindelijk ben ik pas om half 9 geholpen. Na afloop erg veel pijn. Ik was pas om 11 uur terug op de afdeling waar ik een boterham en een kopje bouillon kreeg. Vannacht heb ik redelijk geslapen maar werd wel weer wakker met pijn. Ik heb wel 10x mijn pijnpompje ingedrukt. Wat precies het resultaat is van de pomp moet ik vandaag nog horen. Vrijdag wordt de pomp nog een keer gewisseld en ze hebben mij beloofd mij niet zo laat in te plannen. Vandaag of morgen zal dr v d Ven met ons gaan bespreken wat de volgende actie zal zijn wanneer de wond helemaal schoon is. Hij wil een spier uit mijn bovenbeen in de wond gaan leggen. Een spannend verhaal waar ik erg benieuwd naar ben.

Gezellige zondag

Eerst kwam Marie met allemaal lekkere dingen zoals toastjes, brie salade e.d, sap en zoute drop. Later kwamen Ben en Anna ( met een enorme pot met engelse drop) Sitara met Rainischa, Vinita en Maartje. Rainischa liep de gang steeds in en bezocht andere patienten, het is een schatje. Laat op de avond kwam Chris, we praten veel over hoe het verder moet. Chris zorgt ontzettend goed voor me en is erg lief voor me. Als ik naar huis kom zal ik eerst nog veel zorg nodig hebben en thuiszorg voor de wond. Er zal een hoog-laag bed moeten komen in de huiskamer en dus een inrichtingsprobleem. Chris moet natuurlijk ook gewoon werken en heeft ook nog de zorg voor Hanneke en Erik. We weten niet hoe het allemaal zal gaan maar we weten wel dat we nu aan het begin staan van het lange traject. Morgen nuchter voor de narcose. De pomp wordt dan verwiijderd en we zijn natuurlijk heel erg benieuwd wat hij heeft gedaan. Heel spannend.