woensdag 21 april 2010

Op controle geweest

Nu een week thuis en het gaat heel goed. Elke dag een stapje meer. Dan weer even een stukje lopen of lekker buiten zitten in de zon. Ik ben nog erg stijf en loop nog als een oud vrouwtje maar het gaat steeds beter. Ik heb alle pijn medicatie afgebouwd en ook de slaappillen. Het slapen gaat ook steeds beter, ik slaap wel nog steeds beneden op het thuiszorgbed. Overdag de hele dag op een middagdutje na. Vanmiddag zijn we bij Noordanus geweest. Die was erg tevreden over de wond. Hij stelt voor de wondverzorging te vereenvoudigen. Alleen spoelen onder de douche, geen gazen meer in de wond en de natuur zijn werk laten doen. Dat betekent dat ik geen thuiszorg meer nodig heb. Ook hebben we besproken dat we volgende week een week naar Overijssel willen naar een vakantiehuis van staatsbosbeheer. Dit huis hadden we maanden geleden al geboekt voor een weekend met alle kinderen en de rest van de week voor Chris en mij. Toen ik zo lang in het ziekenhuis lag, dachten we dat deze vakantieweek niet door zou kunnen gaan. Nu ik me steeds beter ga voelen kan het wel en zullen er ook heerlijk van kunnen genieten na alle ellende van de afgelopen maanden. De weersvoorspelling is ook goed. We gaan a.s vrijdag weg en komen 30 april weer terug. We gaan het leven vieren!!!!!

zondag 18 april 2010

Een zonnige zondag

Het is alweer even geleden dat ik iets schreef op dit blog. Ik ben wel van plan het bij te blijven houden maar de frequentie zal wat lager liggen. Als ik bij een arts geweest ben of er zijn duidelijk nieuwe dingen te vertellen zal ik dat zeker doen.
Vannacht voor het eerst weer in mijn eigen bed naast Chris geslapen. Dat betekende 2 trappen op en een po stoel in de kamer, want de trap gaat nog zeer moeizaam. Zeker als ik een poosje stil heb gelegen ben ik helemaal verstijft. Wel veel vooruitgang in nog geen week. Gisteren voor het eerst weer gewoon in de kleren en al vrij veel op. Ik ben 2x een half hofje om geweest achter de rollator. Ik spreek met buren die me een hele tijd niet gezien hebben. Gisteravond gewoon op de bank naar de tv gekeken. Vandaag veel op en ook veel buiten geweest en ook weer gelopen. Het gaat nog erg langzaam maar het is steeds minder vermoeiend. Het schema wat Maartje gemaakt heeft werkt uitstekend, heerlijk dat er zo goed voor mij gezorgd wordt. Naast alle lieve goeie zorgen van de kinderen komt er iedere ochtend een verpleegkundige van de thuiszorg om mijn wond te verzorgen en Chris doet dat voor het slapen gaan. Er is al duidelijk verbetering te zien. Woensdag ga ik voor controle naar het ziekenhuis en ben erg benieuwd wat ze zeggen.

woensdag 14 april 2010

Wat heerlijk om thuis te zijn


Ik ben zo gelukkig dat ik weer thuis ben. Gisteren afscheid genomen van mijn kamertje. Alle kaarten en persoonlijke dingen waren maandag al meegenomen. Ik heb het weekend gebruikt om zoveel mogelijk gebruikt om uit te vinden wat ik allemaal nog kan. Het lopen gaat zeer langzaam en ik ben helemaal stijf. Maar per dag zit er duidelijk vooruitgang. Ik heb in het ziekenhuis ook geoefend met traplopen samen met de fysio. Dat viel niet tegen. Eenmaal uit het ziekenhuis heb ik eerst een paar diepe teugen frisse lucht genomen. De zon scheen en ik kon het niet beter treffen.
Eenmaal thuis werd ik verrast door slingers, ballonnen en de vlag hing uit. Mijn thuiszorg bed staat voor de schuifpui en ik kijk mooi de tuin in. Ik lig momenteel heerlijk in het zonnetje. De verpleegkundige van de thuiszorg is zojuist geweest om de wond te verzorgen. Gisteren zijn de kinderen en Suzanne hier geweest en hebben we ge gourmet ter ere van Suzannes verjaardag. Liggend in bed heb ik genoten van het heerlijke eten en de gezelligheid. Maartje heeft een roostertje gemaakt voor de komende 2 weken waar een ieder een stukje zorg op zich neemt. Vanmorgen komt Reintje en vanmiddag Marie. Die gaat lekker eten koken. Ik ben zo ontzettend dankbaar voor alle hulp en ik zal nu zeker snel vooruit gaan.

zaterdag 10 april 2010

losgekoppeld


Alle voorbereidingen om dinsdag naar huis te kunnen zijn in gang gezet. Het bed komt in de huiskamer. Afgesproken dat 2 x per dag een verpleegkundige komt om de wond te doen. De rest van de zorg laat ik graag over aan Chris en de kinderen, ook zal ik een beroep gaan doen op buren en vrienden. De epipomp donderdagavond op 8 gezet. Met ondersteuning van een morfine prik valt het niet tegen. Op vrijdag heeft Marijse de hechtingen uit mijn been verwijdert.( zie foto) Toen kwam de annesthesie om de pomp eerst op 4 te zetten en later af te koppelen. Ik krijg wel pijn en ook gaan mijn benen ongelooflijk protesteren. Ze hebben zoveel weken als verlamd in mijn bed gelegen en worden nu wreed uit hun winterslaap gewekt. Nu de pomp is verwijdert gaat ook het infuus en de katheter eruit. Dat laatste baart me wat zorgen omdat ik dan voor iedere plas mijn bed uit moet. Als je zolang een katheter hebt gehad is de blaas kleiner geworden en moet je dus vaker plassen. ook s'nachts. Ik durf geen slaappil te nemen omdat ik bang ben in mijn bed te plassen. Ik had een moeilijke avond en gelukkig kwam Chris en hebben we even wat geoefend met in en uit bed en op de wc. Het gaat moeizaam maar het gaat. Vandaag gaat alles alweer een stuk beter. Vannacht wel 6 keer uit bed om te plassen. Mijn benen voelen al een stuk rustiger. Chris heeft me geholpen onder de douche en heerlijk mijn haar gewassen. IK voel me moe maar voldaan. Ik zal dit weekend nog flink moeten oefenen. De pijn is redelijk onder controle.

donderdag 8 april 2010

Dinsdag a.s. naar huis

Het afbouwen van de epi pomp gaat tot op heden geweldig goed. Ik merk dat ik door alle tegenslagen toch nog steeds een beetje een slag om de arm wil houden. Maar zoals het nu gaat wordt het dinsdag toch echt waar dat ik naar huis ga. Gisteren heeft Noordanus de wond schoongemaakt en gezien dat het echt begint te helen. De pomp is van 14 naar 12 gezet en voor de zekerheid krijg ik 3 x per dag een morfine spuit. Vanochtend kwam Noordanus al vroeg om een aantal hechtingen te verwijderen. Dit zal zeker schelen in mijn mobiliteit want ze begonnen al aardig te trekken. Om 9 uur kwam de transferverpleegkundige om het naar huis gaan te regelen. Met haar afgesproken dat dinsdag een betere dag is dan maandag. Ik moet eerst nog gaan oefenen met lopen en zitten. Ook zal ik moeten wennen aan het gewoon weer naar de wc gaan als de katheter eruit is. Maandag zal thuis een bed,postoel,rollator en een rolstoel worden bezorgt. Ik verlang zo naar het uitzicht op mijn tuintje en de frisse lucht. Dit weekend gaat Chris leren hoe hij de wond moet spoelen want hij gaat dat ook 1x per dag doen. Een verpleegkundige komt elke dag 1 x op de wond te doen. Gisteren en vandaag al 1x uit bed geweest en even op mijn benen gestaan. Vandaag ook even op een stoel gezeten. Dat alles valt erg mee. Ik zie het wel zitten om dit weekend lekker te gaan trainen met het rollator wandelen.

dinsdag 6 april 2010

Nog 6 nachtjes slapen ?

Noordanus heeft zojuist de drain eruit gehaald. De wond ziet er goed uit en hoeft nog maar 2 x per dag gespoeld te worden. Als alles zo blijft zou ik misschien na het weekend naar huis mogen, JIPPIE. Er moet nog wel thuiszorg en een hoog laag bed geregeld gaan worden. Ook de epiduraalpomp moet nog worden afgebouwd en zal de pijnmedicatie oraal worden toegediend. De komende dagen ga ik lekker oefenen met op mijn benen staan en achter de rollator lopen. Ik was de hele dag al vrolijk en zat zo goed in mijn vel dat ik met de muziek mee zat te zingen. Klinkt van geen kant want ik ben nog schor van de narcoses. Nadat Noordanus was geweest begint het pas langzaam tot me door te dringen. Eindelijk weer frisse lucht in mijn longen. Ik hoop echt dat alles mee blijft zitten.

zondag 4 april 2010

Paasbrunch

Gisteravond is mijn keigoeie infuus van 11 dagen oud gesneuveld. Er is een uur lang door 2 verpleegkundigen geprobeerd een nieuw infuus te prikken maar helaas. Na lang gezoek en 2 x misprikken hebben ze de pijp aan Maarten gegeven. De eerste kwam van de eerste hulp en de ander van de IC, hadden het toch moeten kunnen. Om half 1 kon ik dan gaan slapen maar nog zonder infuus, dat zou na de nacht geregeld gaan worden. Voor de antibiotica zou ik er wel een moeten hebben maar de ochtend vorderde en ik begon langzamerhand te hopen dat het allemaal niet meer nodig was. Maar toen kwam iemand van de anesthesie voor de dagelijkse controle van de epiduraalpomp en die zei dat ook voor de pomp een infuus voorschrift was. Het was kwart voor 11 en de kinderen en Chris zouden om 11 uur komen met een verassing. Deze dame nam een kloek besluit en prikte even in 3 minuten een nieuw infuus in 1 keer raak. Weer de anesthesie he, die zijn geweldig. De visite kwam al binnen druppelen, Bart, Maartje, Dean, Willeke, Sietske, Erik en Chris ( Hanneke had een scoutingkamp ) hadden een Paasbrunch in de hal klaargezet. Ik werd dus met bed en al daar naartoe gereden. Ik lag daar prinsesheerlijk tussen mijn dierbaren, Er was allerlei lekker brood klaargemaakt en er was huisgemaakte koffie en versgeperste sinaasappelsap. Ook dit zal ik nooit meer vergeten.

zaterdag 3 april 2010

Hoog bezoek

Zojuist bezoek gehad van mijn beide specialisten maar daarover straks meer. Ik zal eerst vertellen over gisteren. Met de anesthesie overlegd over het afbouwen van de epiduraalpomp. Zij accepteren dat ik in het afbouwen zelf de regie neem en staan achter mijn plan. Eerst naar 12 en als dat goed gaat de volgende dag naar 10. Het is voor de genezing vooral belangrijk dat ik wat mobieler wordt en in bed verschillende houdingen aanneem. Dat ging goed en voelde geen pijn en ik werd al optimistisch over de volgende stap. Kon lekker makkelijk draaien in bed tot een uur of zes. Ik voelde wat pijn opkomen maar dat was nog goed te handelen. Tot ik me wilde omdraaien en een scheut pijn voelde in mijn rechterbeen en lies. De drain die daar zit voelde als een mes in mijn lijf. Ik durfde me gelijk niet meer te bewegen. Zoals afgesproken ging de pomp weer op 14 en voelde me bedonderd. Hoe kan ik nu afbouwen als die drain erin zit?
De pijn nam gedurende de avond en nacht af en werden mijn benen weer gevoelloos. Vanochtend werd ik wakker met een hopeloos gevoel. Het ik nu 2 wonden die niet dicht willen? En waarom heb ik nog steeds koorts? De zuster had de wond net gespoeld en me gewassen toen v d Ven binnenkwam en even later Noordanus gewapend met een enorme zaklamp. Beide hebben de wonden geinspecteerd met ondersteuning van de bouwlamp en kwamen tot de conclusie dat het er heel goed uitziet. De grote wond wordt aanzienlijk kleiner en schoner en daar kon de drain al worden verwijderd. De wond in de lies wil wel graag dichtgroeien maar mag dat nog niet omdat niet alle vuil eruit is. Als je dat nu dicht laat groeien sluit je een kat op in de kelder. (uitdrukking Noordanus) Daarom dat gaatje nog weer even opengemaakt ( voel gelukkig niets ) en die drain moet er toch nog even in blijven om goed te kunnen spoelen. Het afbouwen van de pijnmedicatie dus nog even uitstellen. Ik ben opgelucht en gerustgesteld. Eindelijk een positief over een grote vooruitgang. Dat had ik nu echt nodig. Morgen is het Pasen!

donderdag 1 april 2010

1 April kikker in je bil

Gisteren een superdag, geen koorts en geen pijn. s'Avonds heb ik een mooie film gekeken en daarna goed geslapen zonder slaaptablet. Vanochtend helaas weer koorts en daar maak ik me dan direct weer zorgen om. Gelukkig kwam Noordanus al om half negen. Hij denkt dat de koorts nog steeds van het vocht komt wat er nog uit moet. Hij heeft er een hechting uitgehaald waardoor er nog effectiever gespoeld kan worden en het wondvocht ruim baan heeft. Hij komt morgen weer en heeft gelukkig in het weekend ook dienst. Zodat er niet weer andere artsen zich hoeven te bemoeien met mijn wond. De koorts is nu ook alweer gezakt. Vanochtend kwam er een nieuw licht van de anesthesie om te vertellen dat de pomp nu wel naar standje 10 kan. Mooi niet zei ik, hij had zijn huiswerk niet gedaan en nog niet mijn voorgeschiedenis gelezen. Hij heeft zich aan mijn relaas overgegeven het het zo gelaten. Morgen komt er weer een ander die mij vast wel kent, want ik ken nu zowat iedereen van de afdeling en van de OK en anesthesie. Daar wil ik wel mee overleggen dat als ik me zo blijf voelen als nu en geen koorts heb ik het wel wil proberen op standje 12. Ik moet tenslotte wel gaan afbouwen als ik mijn bed uit wil komen. Mijn onderlijf raakt steeds meer verdoofd en gevoelloos en kan mijn benen steeds minder bewegen. Ik heb de bedhekken omhoog omdat ik bang ben dat ze eruit vallen.