-->
20
baantjes
Maandag
was het 2 weken na mijn laatste chemo en het gaat steeds beter. Maandag ging ik
mee met Elena voor haar zwemles. Tijdens haar les is er ook banen zwemmen in
het diepe bad. Ik dacht dat ik het wel even kon proberen om ondertussen zelf
een paar baantjes te gaan zwemmen. En wat was dat heerlijk. Alleen al het
gevoel van in het water te liggen en mijn vertrouwde borstcrawl te zwemmen. Ik
had in de zomer vorig jaar voor het laatst gezwommen, natuurlijk wel in het
instructiebad met de kleinkinderen maar dat is niet te vergelijken met een paar
baantjes in het diepe. En het ging boven verwachting heel goed. Eerst 4
baantjes achter elkaar en toen even, (wel heel lang) gerust. Daarna met
tussenpozen nog 16 baantjes. En ik voelde me zo gelukkig. Ik heb mij
voorgenomen de komende weken nog veel vaker te gaan zwemmen. Dit helpt ook heel
goed voor mijn genezing. Ik ben een waterman, en altijd al een waterrat
geweest. Als kind was ik heel vaak in het zwembad te vinden. In de
zomervakantie hadden wij een abonnement op het zwembad en ging ik bijna
dagelijks. Werd lid van Polarbears, de zwemclub in Ede. Op 30 april openden we
ieder jaar het zwembad met een massale duik. Het water was dan nog ijs en
ijskoud. Daar liggen ook mijn roots voor de jaarlijks nieuwjaars duik. Toen ik
in 1985 in Almere kwam wonen was ik ook erg blij met al het water om ons heen.
Ik stond verlangend te kijken bij de start van de triathlon als ze 3,8 km
gingen zwemmen. Uiteindelijk heeft dat geresulteerd dat ik ook nog ben trainen
op het fietsen en hardlopen. Maar het zwemmen is altijd mijn beste onderdeel
geweest. Ik voel me als een vis in het water.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten