Ik doe het op mijn eigen wijze

11 okt

Op de fiets door de regen naar de kapper. Eerst even het heerlijke brood opgehaald bij Tim, onze buurtbakker, toen nog even naar de tuin voor wat bietjes, pastinaak en spinazie voor het avondeten geoogst. Mijn zus Marja en haar man Henk komen bij ons eten. Chris maakt straks een heerlijke hamschijf, van een scharrelvarkentje uit Overijssel klaar. Kaarsjes aan en een wijntje erbij. Genieten van elkaar en het goede leven. En dan vraagt iedereen zich af hoe het na mijn vorige bericht met mij gaat. Wel, vorige week een CT-scan met een verontrustende uitlag en gisteren een dag opname om wat weefsel weg te nemen voor onderzoek. En dat betekent dat we volgende week daar pas de uitslag van hebben. Afwachten dus. Ondertussen soms verdrietig, boos, en soms heel bang. Maar als dat weer over is gaat het leven weer gewoon zijn gang en kan ik genieten en plezier hebben, me gelukkig voelen, zingen en spelen met de kinderen. Fysiek voel ik me goed en dat scheelt een hoop. Het gaat op en af, heen en weer, zoals de golven aan het strand. Je kunt me een sterke en moedige vrouw noemen maar ook ik ben niet altijd sterk en moedig en wil ook verdrietig en bang en boos kunnen zijn. Het hoort gewoon bij het leven. Ik wil gewoon Wil kunnen zijn. En het doen op mijn eigen wijze.