Wachten op de operatie

Ik schrijf niet zo veel meer omdat er weinig nieuws is te melden. Mijn toestand is vrij stabiel. Ik heb geen pijn meer en ben alleen nog maar moe. De ene dag heb ik het gevoel dat ik alles weer kan en ik helemaal niet ziek ben. De volgende dag kan ik zo maar weer heel moe zijn en heb nergens zin in en lig de hele dag op de bank niets te doen. Vorige week gingen we met goede moed naar Ikea voor wat spulletjes en halverwege heeft Chris me in een rolstoel rond gereden want ik kon niet meer lopen van de moeheid. Toch is het een goeie tijd. Ik geniet van het kunnen uitslapen en net zo lang in bed te kunnen blijven liggen als ik er zin in heb. Dat gevoel heb ik al heel lang niet meer gehad. Dat is denk ik wel 45 jaar geleden. Ook is het heerlijk dat ik zoveel tijd heb om na te denken en er te zijn voor de mensen om mij heen. Volgende week vrijdag wordt de MRI scan gemaakt en de week daarop op 21 jan het gesprek met de chirurg met de uitslag van de scan en afspraak wanneer ik geopereerd ga worden. Chris en ik hebben nog wel even een weekendje naar Parijs geboekt aan het eind van de maand. Kunnen we net voor de operatie nog even de bloemetjes buiten zetten.