Operatie gepland

Ik heb vannacht slecht geslapen en voelde me verdrietig. Vanmorgen samen met Chris naar het ziekenhuis voor het gesprek met chirurg v d Ven. Dit is een heel prettige man. Hij heeft heel rustig alles uitgelegd en uitgetekend. Het is wel een heftig verhaal waar toch nog een hoop onzekerheden in zitten. Ten eerste vertelde hij de de MRI scan er heel goed uitzag. De tumor is inderdaad aanzienlijk gekrompen. Pas tijdens de operatie wordt duidelijk hoeveel ze gaan wegsnijden. Dus nog steeds onzekerheid hoe groot de wond zal zijn. Bij 50% van de patiënten met deze operatie kunnen zich diverse compilaties voordoen. Die heeft hij uitgelegd aan de hand van de tekening die ga ik niet hier opsommen, ik hoop maar dat ik er goed vanaf kom. Ik moet me zondag 7 februari melden op de afdeling en wordt op maandag 8 februari s'morgens geopereerd. Ik heb vooraf nog een afspraak met de stomaverpleegkundige , de anesthesist en de opname afdeling. Nou de komende dagen ga ik me geestelijk voorbereiden en hoop nog wat gezellige dingen te gaan doen.

Morgen naar de Chirurg

Nu voel ik me toch wel erg gespannen voor de dag van morgen. Ik ben benieuwd en bang tegelijk. Wat zal ik te horen krijgen. Verder voel ik me wat alleen en heb er behoefte aan wat meer aandacht. In het begin was de aandacht overweldigend, nu is het wat stil rond mij geworden. Ik voel me lichamelijk goed, op mijn moeheid na dan, maar ik voel de spanning van de komende tijd erg op mij af komen. Hoe zwaar zal het zijn, hoe kom ik eruit?

Als een vis in het water

Net terug van het zwembad. Gisteren heb ik met de radiotherapeut gesproken over mijn moeheid. We denken dat het goed zou zijn mijn conditie stapsgewijs wat op te bouwen, tot de operatie, door elke dag een stukje te wandelen en of wat te gaan zwemmen. Omdat ik meer hou van zwemmen dan van wandelen ben ik dus met het zwemmen begonnen, Willeke ging met me mee. Heerlijk als en vis in het water. Heel rustig aan begonnen en ik voelde dat het weer begon te kriebelen en heb toch 40 baantjes gehaald, wel in 45 minuten maar toch een kilometer. Nu ben ik wel een waterman maar ik moet in een vorig leven echt een vis of dolfijn geweest zijn. Ik ben wel heel erg aan mijn middagslaapje toe.

Wachten op de operatie

Ik schrijf niet zo veel meer omdat er weinig nieuws is te melden. Mijn toestand is vrij stabiel. Ik heb geen pijn meer en ben alleen nog maar moe. De ene dag heb ik het gevoel dat ik alles weer kan en ik helemaal niet ziek ben. De volgende dag kan ik zo maar weer heel moe zijn en heb nergens zin in en lig de hele dag op de bank niets te doen. Vorige week gingen we met goede moed naar Ikea voor wat spulletjes en halverwege heeft Chris me in een rolstoel rond gereden want ik kon niet meer lopen van de moeheid. Toch is het een goeie tijd. Ik geniet van het kunnen uitslapen en net zo lang in bed te kunnen blijven liggen als ik er zin in heb. Dat gevoel heb ik al heel lang niet meer gehad. Dat is denk ik wel 45 jaar geleden. Ook is het heerlijk dat ik zoveel tijd heb om na te denken en er te zijn voor de mensen om mij heen. Volgende week vrijdag wordt de MRI scan gemaakt en de week daarop op 21 jan het gesprek met de chirurg met de uitslag van de scan en afspraak wanneer ik geopereerd ga worden. Chris en ik hebben nog wel even een weekendje naar Parijs geboekt aan het eind van de maand. Kunnen we net voor de operatie nog even de bloemetjes buiten zetten.

Gelukkig Nieuwjaar

Ik wil graag iedereen een heel gelukkig en gezond Nieuwjaar wensen. Ik heb ontzettend veel lieve kaartjes en berichtjes gekregen van erg veel mensen waar ik erg blij mee ben. Ik voel me daardoor erg gesteund. Er hangt een dubbele slinger aan de muur met ontelbaar veel kaartjes, heel veel dank daarvoor. Het gaat op dit moment goed met me, ik ben alleen nog heel erg moe. Gisteren naar het beginbos gelopen met Chris en het ging redelijk maar nu vandaag heb ik het gevoel dat ik gisteren een marathon heb gelopen. Vandaag dus weer even rustig aan.