terug van verweggeweest

Omdat mijn wond dicht is mag gelukkig weer mijn favoriete sport beoefenen. Zwemmen is toch wel mijn 2de natuur. Op Terschelling heb ik al heerlijk in het duimmeertje gezwommen en ben ik in de zee geweest. Zaterdag was het dus zover dat ik weer mee kon zwemmen met de triatlonvereniging. De club stond buiten te wachten tot de deur werd geopend en toen ik eraan kwam lopen schoot ik vol toen ik mijn clubgenoten en vriendinnen zag. Ik werd hartelijk ontvangen. Een gevoel van thuiskomen na alles wat ik heb meegemaakt. Een paar maanden geleden niet gedacht dat dit zo snel alweer mogelijk was. Dan te bedenken dat ik in april nog met de rollator door de gangen van het ziekenhuis strompelde. Ik heb me omgekleed in het gezellige grote kleedhok voor de vrouwen. Ik ga niet in een apart kleedhokje alleen omdat ik nu een stomazakje heb. Het luchtgaatje afgeplakt en badpak eroverheen. Het was even wennen maar ik voelde me heel vertrouwd tussen mijn clubgenoten. Ik heb nu inmiddels 2 keer meegetraind en bijna het hele programma volgehouden. Tussen de opdrachten moest ik wel even op adem komen. Borstcrawl gaat goed omdat ik mijn benen weinig hoef te belasten, schoolslag gaat zwaarder omdat ik mijn benen wel moet gebruiken. Ik ben zo ontzettend dankbaar dat ik dit weer kan. Ik kan nu ook d.m.v. het zwemmen aan mijn conditie werken. Ik begin langzamerhand ook weer te denken aan mijn werk. Ik zou het langzaam aan weer willen gaan oppakken.