Stoppen met flink zijn

Er is veel gebeurd de laatste tijd waardoor ik de behoefte voel dit te willen delen. Een paar weken geleden voelde ik plotseling een rare pijn in mijn buik. De eerste paar dagen heb ik dat wat genegeerd, maar toen begon ik me ongerust te voelen. Ik heb contact opgenomen met het palliatief team van het AMC omdat ik echt bang werd. De verpleegkundige heeft ervoor gezorgd dat er een afspraak met mijn specialist gemaakt werd. Dat is gelukkig snel geregeld en kan daar morgen al terecht. Misschien is er niets aan de hand maar ik vertrouw het niet. Overdag heb ik zoveel afleiding dat ik er niet steeds aan denk maar s'nachts begint het wel te malen. Meestal val ik gelijk in slaap, dankzij de wietolie, maar nu lig ik toch vaak wakker en voel me bang. Bang om dood te gaan, bang om de controle te verliezen. s' Morgens sta ik wel weer uitgerust en meestal vrolijk weer op. Ik ben geneigd om mij flinker voor te doen, mijn angst en boosheid weg te stoppen maar merk dat ik dan niet toekom aan de verwerking. Er zijn momenten dat ik erg verdrietig ben en het leven niet meer leuk vind. Ik heb hulp gezocht en gekregen en ben daar heel blij mee. Bij het HDI sta ik nog op de wachtlijst, daarom heb ik ter overbrugging hulp gekregen van mijn therapeut waar ik een paar jaar geleden ook in therapie ben geweest. Van de week heb ik me voorgenomen dat ik niet meer flink wil zijn als ik me niet flink voel. Ik wil eerlijk zijn tegenover mezelf en tegenover anderen. Niet meer doen alsof.