Mijn wond zit alweer 2 dagen ingepakt in plastic plakfolie en ik weet niet hoe het ermee staat, misschien gaat het stiekem erg goed, maar....?
Met mij gaat het minder. Het begon gisteren dat mijn 5de infuusje, ik was er zo zuinig op, sneuvelde door een stomme zuster. Ik ben nogal moeilijk te prikken. De zaalarts heeft het 2 keer geprobeerd en moest toen assistentie vragen bij de eerste hulp waar ze goeie prikkers hebben. Het is de 3de keer wel gelukt maar nu zit dat kreng weer in mijn linkerhand en wel zo dat ik hem niet kan buigen. Nu ben ik weer erg afhankelijk met wassen en stomazorg. Dat ging zo lekker zelf. Vannacht weer erg slecht geslapen en liggen piekeren of alles wel goed komt. Vanochtend zijn de dijken weer doorgebroken en ik voel me de hele dag vreselijk verdrietig.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
1 opmerking:
Hallo Wil,
Ik zat even je laatste blogjes te lezen en het raakte me zeer dat je je zo verdrietig voelt. Ik kan het me heel goed voorstellen hoor.
Ja, Wil, het duurt wel erg lang hè.
wel fijn dat Chris er voor je is en dat het ziekenhuis, naast die verveldende zuster waarbij het mis ging met het infuus, het je zo aangenaam mogelijk wil maken.
In je eerdere blogjes las ik meer hoop. Ik hoop en wens je toe dat die hoop je door dit verdriet kan halen.
groetjes,
Lenny
Een reactie posten