Met steunkousen de zomer in.

Omdat mijn lijf teveel vocht vasthoudt worden mijn benen dik en zwaar. Ik krijg 2 x per week lymfedrainage therapie zodat de rest van mijn lymfklieren de taak overnemen van de verdwenen klieren. Bij de operatie van mijn endeldarm zijn er ook klieren weggenomen. Nu draag ik dus ook van die vreselijk vleeskleurige elastische kousen. Had ik net een paar leuke driekwart zomerbroeken gekocht die ik nu eigenlijk niet meer kan dragen als ik naar buiten ga. Ik loop nu in een lange rok. Maar goed dat zal ook wel wennen, als het dragen van die kousen maar niet definitief gaat worden. Hoe het verder met mij gaat? Ik heb een heerlijke tijd op Terschelling gehad. Het weer was pet maar het eiland weer erg fijn. Ook van Oerol heb ik kunnen genieten. Een beetje aangepast dat wel, want ik kon maar weinig doen vanwege de vermoeidheid. Ik had een spartamet gehuurd zodat ik zonder te trappen met toch kon verplaatsen. We hebben mooie voorstellingen gezien en het was erg gezellig. Eenmaal weer thuis toch weer een paar dagen depressief. Het accepteren dat het zo langzaam gaat en dat ik zoveel beperkingen heb. Ik zou zo graag willen zwemmen,dansen,hardlopen en feestvieren. Ik kan nog geen kilometer wandelen, met moeite mijn veters strikken en niet normaal de trap op en aflopen. Ik ben elke dag in de weer met Fysio, huidtherapie voor mijn littekens, controle chirurg, psycholoog enz. Nou je kunt begrijpen dat ik erg verlang naar de tijd dat dat allemaal achter de rug is en ik weer gewoon kan functioneren en werken. Voorlopig is het berusten in mijn lot en proberen toch wat leuke dingen te doen.