Voorzichtig optimisme.

Het wordt tijd dat ik jullie weer wat vertel over mijn wel en wee. Mijn lijf ( behalve mijn hoofd )  doet het nog prima. Ik heb de afgelopen weken al weer 2 x een lange wandeling gemaakt met de "wandeldiva's". Vorige week om te testen 8 km en vrijdag 15 km. Het wandelen valt me zeker niet tegen als je bedenkt dat ik het niet zo goed heb bijgehouden. Vorige week heb ik gelopen met een warmtecompres in mijn sjaal tegen mijn wang. Dat was vrijdag niet nodig omdat het niet zo koud was en weinig wind. Ik ben heel blij dat ik het er zo goed heb afgebracht.
Dat geeft me weer goeie moed en komt het vertrouwen in mijn lijf weer wat terug. Zeker na een telefoontje van dr Westerman op vrijdagochtend. De laatste scan laat verminderde activiteit zien van de lymfklieren en er zijn er zelfs kleiner geworden, en de tumor is niet gegroeid. Op 3 feb hebben we een gesprek hierover. Ik ben heel erg blij maar ben ook nog wel een beetje voorzichtig met al te optimistische conclusies. Maar dit betekent vast dat de wietolie zijn werk doet.
En wat mijn gezicht betreft, heb ik het gevoel dat het stukje bij beetje wel wat beter gaat. Ik heb geen pijn als ik niet de kou in hoef. Het eten gaat nog erg moeilijk. Voorlopig zit ik nog aan de pap en babyhapjes. Ik krijg ook steeds meer energie en ben niet meer zo gauw moe. Van de week heel even naar de tuin geweest en daar krijg ik toch ook weer de kriebels van. Ik voel weer zin.