Lijf en leden en mijn brein

Moeilijk is dit, te gaan schrijven over wat er bij mij in mijn gedachten afspeelt. Het schrijven over mijn fysieke gesteldheid is veel gemakkelijker, te vertellen wat ik allemaal zo doe is heel erg leuk, maar over mijn gemoedstoestand vreselijk moeilijk. Toch ga ik het doen. Ik schreef al eerder dat door het schrijven van mijn levensboek tot bepaalde inzichten ben gekomen als ik op mijn leven terugkijk en omdat ik in een fase zit waarin ik niet weet hoelang ik er nog ben wil ik die inzichten graag delen. Het schrijven op zich is al heel therapeutisch. In de zomer van 2021 ben ik in mijn eentje 10 dagen gaan kamperen in een antieke de Waardtent. Ik had behoefte aan alleen zijn. Alleen met mijn gedachten en om te kunnen genieten van de natuur, de gezelligheid op de camping, lezen, denken en elke dag een vuurtje maken. Heel eenvoudig en vooral heel vrij. Ik had het gezellig ingericht precies zo als ik het wilde en zonder rekening te hoeven houden met anderen. Ik sliep op een luchtbed en lag onder 3 slaapzakken want het was s’nachts heel koud. Als ik s’morgens wakker uit mijn warme holletje kroop voelde ik me net een kabouter. En het heeft me goed gedaan. Ik heb daar een belangrijk besluit genomen. Ik wil een eigen plek, een plek waar ik helemaal alleen kan zijn. Die behoefte drong zich aan me op omdat ik onzeker ben over hoe lang ik nog zal leven, ik wil nog zoveel. Ik heb mijn leven lang voor anderen gezorgd, me verantwoordelijk gevoeld voor de hele wereld, ik heb me aangepast en mezelf weggecijferd. Dit deed ik allemaal omdat ik aandacht wilde, geliefd zijn en erbij te horen. Maar….ik ben onderweg mezelf wat kwijtgeraakt. En het besef dat ik zo niet wil sterven gaf mij de kracht om een andere weg in te slaan. Goed zijn voor mezelf, mijn eigen keuzes maken, doen wat goed is voor mij. Dit besluit had ook een enorme impact omdat ik daarmee anderen ook verdriet zou doen. Een enorm dilemma en bracht mij ook nog aan het twijfelen. Heel moeilijk om deze behoefte van mij te delen met mijn geliefden maar ik deed het toch. Het is te belangrijk voor MIJ. Ik heb daarbij hulp gehad van veel lieve vrienden, mijn geliefden en de therapie. Wordt vervolgd.