losgekoppeld

Alle voorbereidingen om dinsdag naar huis te kunnen zijn in gang gezet. Het bed komt in de huiskamer. Afgesproken dat 2 x per dag een verpleegkundige komt om de wond te doen. De rest van de zorg laat ik graag over aan Chris en de kinderen, ook zal ik een beroep gaan doen op buren en vrienden. De epipomp donderdagavond op 8 gezet. Met ondersteuning van een morfine prik valt het niet tegen. Op vrijdag heeft Marijse de hechtingen uit mijn been verwijdert.( zie foto) Toen kwam de annesthesie om de pomp eerst op 4 te zetten en later af te koppelen. Ik krijg wel pijn en ook gaan mijn benen ongelooflijk protesteren. Ze hebben zoveel weken als verlamd in mijn bed gelegen en worden nu wreed uit hun winterslaap gewekt. Nu de pomp is verwijdert gaat ook het infuus en de katheter eruit. Dat laatste baart me wat zorgen omdat ik dan voor iedere plas mijn bed uit moet. Als je zolang een katheter hebt gehad is de blaas kleiner geworden en moet je dus vaker plassen. ook s'nachts. Ik durf geen slaappil te nemen omdat ik bang ben in mijn bed te plassen. Ik had een moeilijke avond en gelukkig kwam Chris en hebben we even wat geoefend met in en uit bed en op de wc. Het gaat moeizaam maar het gaat. Vandaag gaat alles alweer een stuk beter. Vannacht wel 6 keer uit bed om te plassen. Mijn benen voelen al een stuk rustiger. Chris heeft me geholpen onder de douche en heerlijk mijn haar gewassen. IK voel me moe maar voldaan. Ik zal dit weekend nog flink moeten oefenen. De pijn is redelijk onder controle.